e-lite

P-X4 to głównie bloker estrogenu/kortyzolu, natomiast Alphamax to booster testosteronu i bloker estrogenu/kortyzolu w jednym. Zamiast Arimistane ma w składzie Abietę. Skład Alphamax lepszy, ale też to środek droższy.

Nie zmienili składu tylko rodzaj surowca. Bez różnicy jak będziesz stosował, porcja dzienna to 2 kap. i składniki mają dawkę kliniczną, a tak na prawdę tylko to się liczy w tego typu produktach.

Już kilka miesięcy temu producent zmienił wersję ekstraktu mangostanu na 'odorless', czyli bezwonną, widocznie na tyle śmierdziała wersja nie bezzapachowa, że klienci narzekali i dotarło to do producenta. Np. ten sam ekstrakt czosnku możesz kupić w wersji zapachowej i bezzapachowej. A jak zależy Ci na smrodzie, to na pewno da się znaleźć jeszcze partie sprzed kilku miesięcy 🙂

bruxelka Clinical Burn to dobry spalacz, napewno bezkonkurencyjny w swojej klasie cenowej więc śmiało możesz go wrzucić na pierwszy kontakt. Co do dawkowania to najlepiej stosuj 1 kap. rano po przebudzeniu i 1 kap. przed treningiem wieczornym. Jeśli masz dużą tolerancję na stymulanty to możesz nawet przed treningiem po pewnym czasie dać 2 kapsułki na porcję, ale to oczywiście po sprawdzeniu tolerancji. ladarse Moim zdaniem połączenie Ground Zero i Alphaburn pod kontem redukcji tłuszczu sprawdzi się najlepiej z opcji które wymieniłaś. Składy oba te suplementy mają bardzo dobre i przemyślane, a co najważniejsze nie są naszpikowane stymulantami jak niektóre spalacze więc nie wydaje mi się aby mogły być za mocno, szczególnie że jak sama piszesz jesteś osobą aktywną. Możesz zacząć dawkowanie od minimalnych dawek i powinno działać w porządku. Ze składu wynika, że Ground Zero ma między innymi adaptogeny więc nastrój i samopoczucie powinno być raczej pozytywne. Co do Burn24 to typowy spalacz bez stymulantów, skład bardzo na plus, jednak osobiście skłaniałbym się ku opcji z termogenikiem jeśli masz sporo aktywności fizycznej. Liporedux dobrze sprawdza się przy niskim poziomie tkanki tłuszczowej, nie powoduje może dużego spadku wagi. ale poza redukcją uporczywego tłuszczu fajna napina skórę i redukuje cellulit więc możesz sobie go zostawić np. na okres letni. darus997 Teoretycznie nie ma żadnych przeciwwskazań, ale jeśli nie jest to dla Ciebie problemem to stosowałbym Erase Fast 1 kap. do śniadania oraz 1 kap. przed snem. Generalnie w takich porach dochodzi do największego wyrzutu niemal wszystkich hormonów. Alphaburn raczej na pusty żołądek, z daleka od posiłków gdyż nie powinien być łączony docelowo razem z węglowodanami które podnoszą insulinę.

Poziom testosteronu po boosterach nie spada drastycznie w dół po ich odstawieniu, bardzo często wydajniejsza produkcja tego hormonu utrzymuje się nawet po zakończeniu cyklu. Nagły spadek produkcji teścia dotyczy środków dopingujących kiedy przyjmujemy syntetyczny hormon, a nasza naturalna produkcja jest zablokowana. Wtedy gdy odstawiamy najczęściej duże dawki hormonu przy zerowej produkcji przez nasz organizm bardzo mocno odczuwamy spadek, a często problemem jest nie tylko siła, sylwetka, libido itp, a nawet depresja. Ale odnośnie suplementów nic takiego nie występuje. żadne skutki uboczne Ci nie grożą. Z polecanych produktów pod redukcję również wybierałbym pewnie pomiędzy Erase Fast a Alphamax XT, oba mają bardzo przemyślane składy i to, że nie zawierają Arimestanu to dla wielu plus, dzięki czemu mogą być stosowane dłużej. Armimestane nie wykazuje już po 6-8 tygodniach takiego działania jak na początku co zdążyłem na sobie zaobserwować.

Wzrost testosteronu po suplementach i dopingu? Testosteron a raczej jego wysoki poziom to marzenie wielu mężczyzn, szczególnie trenujących na siłownie bądź zmagających się ze stosunkowo niskim libido. Uważany jest za hormon który działa niemal na wszystko i rozwiązuje każdy rodzaj problemów czy dyskomfortów jaki może nas spotkać. Czy rzeczywiście tak jest ? Oczywiście jest to nieco wyolbrzymione, jednak z całą pewnością udzielenie odpowiedzi twierdzącej nie będzie żadną przesadą. Działanie tego hormonu jest ogromne i może przyczynić się do osiągnięcia wielu korzyści w sporcie, życiu prywatnym, jak i również zawodowym. Jednak testosteron a produkty zwane przez producentów boosterami testosteronu to z całą pewnością dwie inne bajki, o czym zawsze należy bezwzględnie pamiętać. Działanie tych najpopularniejszych takich jak Tribulus, ZMA czy nawet kwas D-asparaginowy zostało obalone, przynajmniej w dwóch pierwszych przypadkach, ponieważ nad DAA wciąż trwają badania, jednak jak dotychczas nie potwierdziły one Jego skuteczności u trenujących osób. Nieco bardziej kontrowersyjna jest sytuacja Amerykańskich producentów suplementów których to boostery testosteronu budziły od zawsze wielkie emocje. Bardzo często środki te cieszyły się rewelacyjnymi opiniami, często dużo bardziej pozytywnymi niż mógłby wskazywać na to skład konkretnego produktu. I tutaj właśnie dochodzimy do sedna sprawy, albowiem wiele z kultowych produktów z USA to nic innego jak ukryte środki dopingujące pod przykrywką tradycyjnych suplementów. Przykładem może być bardzo znany produkt firmy Alri Jungle Wafare który przez producenta reklamowany był jako ziołowy booster testosteronu, jednak prawda okazała się być zupełnie inna. Produkt okazał się być metylowanym testosteronem który jest zdecydowanie niebezpieczniejszy od podawanego dożylnie, ze względu na obciążenie nerek, wątroby i układu pokarmowego. Na długi czas negatywnie wpływa również na przysadkę. Nie jest to jednak najbardziej spektakularna próba oszustwa konsumentów, ponieważ na rynku istniały również produkty łączące w sobie jeden z najbardziej toksycznych sterydów anabolicznych czyli anapolon łączony w jednej porcji z silnym prohormonem superdrolem, który sam w sobie powodował olbrzymie skutki uboczne i duże problemy z przywróceniem właściwego funkcjonowania organizmu. Jak widać skuteczność suplementów jest znikoma lub jak w przypadku domieszek nielegalnych substancji okupiona wieloma skutkami ubocznymi, nawet w przypadku osób zupełnie nieświadomych. Należy jednak podkreślić, że produkty o takiej sile i toksyczności jak Superdrol często wpadały ręce osób w bardzo młodym wieku, a nawet nieletnich co mogło kończyć się w tragiczny sposób dla ich rozwoju. Dlatego warto wybierać suplementy pewne, sprawdzone, a z całą pewnością unikać tych które cieszą się rewelacyjnymi notami w stosunku do składu na etykiecie. Wówczas możemy być pewni, że mamy do czynienia z tzw. dosypką. Każdy środek dopingujący w formie oralnej jest podwójnie niebezpieczny, ponieważ poza standardowymi skutkami dla środków dopingujących wiąże się również z efektem pierwszego przejścia, czyli bardzo silnego działania na wątrobę. Sterydy z pewnością znacznie podnoszą stężenie testosteronu, jednak wiąże się to z bardzo długą listą skutków ubocznych, a osoby które mimo wszystko decydują się na cykl powinny posiadać dobre przygotowanie fizyczne, dużą wiedzę oraz co najmniej bardzo dobrą znajomość własnego organizmu. Bardzo ciekawe są również badania sugerujące, że obniżenie tkanki tłuszczowej jest bezpośrednio powiązane z większym poziomem testosteronu. Bardzo ważnym czynnikiem jest jednak styl życia i sposób Jego prowadzanie. Jeśli regularnie trenujemy, dbamy o odpowiednią podaż makro składników (szczególnie tłuszczy) i przede wszystkim unikamy alkoholu, wówczas istnieje duża szansa na utrzymywanie optymalnego poziomu testosteronu przez długi czas.

Testosteron najbardziej znanym środkiem dopingującym Czasu syntetycznego testosteronu sięgają lat trzydziestych XX wieku kiedy to udało się ustabilizować ten środek. Nikt wtedy nie przypuszczał jak wielką popularność może zdobyć ten hormon, nie koniecznie tylko w zastosowaniu medycznym. Nie obyło się oczywiście bez głośnych komentarzy, a sami naukowcy zostali nagrodzeni Nagrodą Nobla, całkowicie słusznie biorąc pod uwagę przyszłość tego związku. W okolicach trwania II wojny światowej doszło do największego przełomu w dziedzinie dopingu kiedy to kulturyści Radzieccy oraz Amerykańscy sięgali po testosteron, niedługo potem dołączyli do tej grupy siłacze i rozpoczęto w ten sposób nową erę w sporcie. Jaką rolę pełni testosteron w organizmie ? Jego wpływ na ludzkie ciało i cechy jakie zdobędzie rozpoczyna się jeszcze przed naszym przyjściem na świat, dlatego nie dziwi Jego gigantyczny wpływ na to kim jesteśmy wraz z dojrzewaniem. Warunkuje wiele podstawowych cech budowy naszego ciała, odpowiada za powstawania zarostu na twarzy jak i również owłosienia łonowego. Oczywiście najbardziej znanymi właściwościami testosteronu jest wpływ na potencję i libido, a przede wszystkim działanie anaboliczne w kierunku rozwoju mięśni szkieletowych. Wiele przeprowadzonych badań daje ciekawe wnioski, aby sterydy anaboliczne w postaci testosteronu na stałe zwiększały ilość jąder komórkowych które powstają w naszych mięśniach. Badanie to zostało wykonane na osobach wytrenowanych w dwóch grupach kontrolnych, jednej naturalnej, drugiej z kolei przyjmującej syntetyczny testosteron. Ile testosteronu mamy o organizmie ? Jest to cecha mocno indywidualna i zależy od wielu czynników takich jak odżywianie, trening, suplementacja, sen i sposób prowadzenia się. Nie bez znaczenia są tutaj również nasze uwarunkowania genetyczne. Przeciętna produkcja testosteronu w organizmie to około 5mg, dosyć rzadko trafiają się szczęśliwcy u których taka ilość jest znacznie zwiększona, jednak nawet jeśli to nie jest to nic co przekracza 50mg w skali tygodnia. Co ciekawe w ampułce jednego z najbardziej znanych środków dopingujących znajdziemy ilość 5 krotnie większą która sięga 250 mg. Czy oznacza to że jest to ten sam hormon ? Oczywiście, że tak jednak nie możemy przeliczać naturalnego testosteronu na syntetyczny, gdyż działa on nieco inaczej i tego drugiego potrzebne są dawki ponad 2 razy większe by osiągnąć ten sam efekt do naturalnego. Należy również wziąć pod uwagę, że testosteronu wolnego z którego działania możemy czerpać realne korzyści znajduje się w naszym ciele jedynie około 2% całości. Czy stosowanie testosteronu w formie syntetycznej posiada skutki uboczne ? Co do tego niestety nie ma najmniejszych wątpliwości, a odpowiedź jest oczywiście twierdząca. Głównym skutkiem ubocznym w przypadku przyjmowania dopingu na bazie testosteronu z którym należy się liczyć jest zablokowanie jąder oraz przysadki mózgu przez co nie będziemy wytwarzać endogennego testosteronu. Jest to bardzo poważny problem z którym będziemy musieli walczyć jeszcze wiele tygodni po zakończeniu cyklu. Podczas dostarczania anabolików do organizmu nie odczuwamy wielu negatywnych skutków, które dopiero czekają na nas po zakończeniu. Podczas cyklu stężenie hormonów jest na tyle wysokie by zapewniać nam znacznie lepsze efekty w sporcie oraz znakomity nastrój i pozytywną agresję treningową. Kluczem do ograniczenia negatywnych skutków jest odpowiednio przeprowadzana terapia po cyklowa z uwzględnieniem wysokiej jakości środków farmakologicznych. Zaburzona produkcja własnego testosteronu to coś, czego pod żadnym pozorem nie powinniśmy lekceważyć, ponieważ użycie suplementów zamiast środków farmaceutycznych może wydłużyć dojście organizmu do homeostazy nawet do kilku miesięcy i jest to oczywiście pozytywny wersja. Nie rzadko również mamy do czynienia z sytuacją w której w której nie jesteśmy w stanie w ogóle odblokować naszego organizmu. Nie jest to jednak jedyny problem z jakim się musimy zmagać, ponieważ testosteron wykazuje mnóstwo skutków ubocznych które wychodzą po czasie. Są to między innymi ginekomastia, czyli efekt kobiecych piersi ( efekt aromatazy do estrogenów ), trądzik, wypadanie włosów i opuchlizny. Mamy do czynienia również z takimi efektami jak wzrost ciśnienia oraz potencjalne uszkodzenia nerek, wątroby lub serca. Pochodzenie używanych substancji To prawdziwa zmora rynku środków dopingujących. Bardzo niewielu z nas jest w stanie uzyskać receptę i nabyć interesujące nas środki w aptece. Zdecydowana większość jest po części skazana na środki pochodzenia z tzw. podziemia, czyli wytwarzane przez niezarejstrowane laboratoria o których skuteczność nigdy nie możemy być pewni. Część substancji posiada bardzo mocno zaniżone stężenia, inne z kolei zawierają całkowicie inny skład względem deklarowanego. Jest to podwójnie niebezpieczna sytuacja, ponieważ w razie wystąpienie działania nie pożądanego nie do końca wiemy czym i w jaki sposób się leczyć, dlatego potrzeba wielu szczegółowych badań.

STERYDY - WŁAŚCIWA DAWKA Przez dziesięciolecia świat kulturystyki, zafascynowany poszukiwaniem fizjologicznej granicy rozwoju, kierował się tylko jedną zasadą: więcej znaczy lepiej! Można to dość naiwnie odnosić ) objętości treningowej, intensywności, z jaką się trenuje lub ilości przyjmowanego białka, ale spójrzmy prawdzie w oczy, chodzi o sterydy. Świętej pamięci Steve Michalik, legendarny kulturysta z lat 70. ubiegłego stulecia, który prowadził Mr. America's Gym w Farmingdale stanie Nowy Jork, ponoć miał na niej wielki znak, głoszący: „Wiadomość dnia: zwiększ dawkę!", pod którym wyrysowana była strzykawka. Od początku lat 50. nasilały się eksperymenty ze sterydami. Wtedy ciężarowcy ze Wschodniego Wybrzeża poszli w ślady sportowców Rosji i bloku wschodniego i zaczęli spożywać spore dawki methandronolonu (Metanabol). W tym samym czasie na Zachodnim Wybrzeżu Kulturyści zaczęli prezentować stopień rozwoju mięśni nie widziany nigdy wcześniej. Oczywiście wielu z tych prekursorów stosowania sterydów kierowało się dawkami zasugerowanymi przez dr Johna Ziera, który w latach 50. i 60. promował stosowanie Metanabolu w York Barbell Club. W późniejszych latach zarówno Ziegler, jak i Michalik twierdzili, że żałują roli, jaką odegrali w promowaniu sterydów. Wraz z powszechniejszym dostępem do sterydów i szybkością, jaką kolejne rekordy siłowe padały jak kostki domina, nie mówiąc o pojawieniu się pierwszych kulturystów zbudowanych jak greckie sagi, kochający współzawodnictwo użytkownicy sterydów zaczęli wdrażać coraz silniejsze i dłuższe cykle. Większość z nich opierała na środkach doustnych, które łatwo aromatyzują do estrogenów, wodując specyficzne efekty uboczne w przypadku zbyt długiego Stosowania lub zbyt wysokiej dawki. Efekty te regulowały sposób korzystania sterydów. Bardzo podobne doświadczenia opisane stały w związku ze wschodnioniemieckim programem sterydowym, który miał na celu przywrócenie dumy narodowej w osłabionym drugiej wojnie światowej kraju. Przez cały okres Zimnej Wojny królowały dawki, które dziś w najlepszym razie uznalibyśmy za umiarkowane, a cykle raczej nie przekraczały 12 tygodni. SERYDOWY PRZESYT W latach 60. sterydy produkowane były przez czołowe firmy farmakologiczne. Celem było opracowanie analogów (leków na bazie testosteronu), które umożliwiałyby przyrosty masy i siły mięśniowej, ale bez androgenicznych i estrogenicznych skutków ubocznych, takich jak powiększenie prostaty, łysienie czy ginekomastia. Próbowano też opracować środki nieoparte na grupie 17-alfa alkilowej, ze względu na jej toksyczność dla wątroby. Opracowano cały szereg środków, niektóre nawet trafiły na rynek. Niektóre do dziś stosowane są przez ludzi, inne trafiły na rynek weterynaryjny, a jeszcze innych po prostu już się nie produkuje. Na pewno wielu czytelnikom sporo mówią nazwy takie jak Anavar (oxandrolone), Winstrol (stanazolol) czy Anadrol-50 (oxymetholone). Sterydy te pozwalały na wykorzystanie większych dawek oraz komponowanie własnych zestawów, pozwalając łączyć przyrosty masowe i siłowe osiągane dzięki sterydom aromatyzującym z poprawą użylenia i definicji mięśni, oferowaną przez sterydy niearomatyzujące. Wtedy też zaczęto dzielić cykle na masowe i redukcyjne, wykonywane bezpośrednio po sobie lub z niewielką przerwą. Doprowadziło to do osiągnięcia gabarytów i definicji prezentowanych przez Arnolda i współczesnych mu zawodników. W połowie lat 70. nacisk przesunął się na definicję mięśni, zaś ulubieńcami sędziów i kibiców zostawali zawodnicy tacy jak Frank Zane. Czasowo ograniczyło to stosowanie sterydów typowo masowych, ponieważ niosły ze sobą one niepożądany efekt w postaci retencji wody i ginekomastii. Cykle przedstartowe opierano wtedy na pochodnych DHT, ponieważ nie podlegają one aro-matyzacji. Parabolan, Primabolan, Winstrol, Anavar i Finaject były najchętniej stosowanymi w tym okresie sterydami. Wprawdzie niektórzy zawodnicy pozostali wierni metanabolowi i nandrolonowi, ale czasy, gdy deką i metą wygrywało się zawody, przeszły do historii. ROZMIARY PONAD WSZYSTKO Wszystko zmieniło się po Olympii w roku 80, jednych z najbardziej krytykowanych zawodów kulturystycznych w historii. Powrót Arnolda po pięcioletniej przerwie sprawił, że znów wielu zawodników rzuciło się w pogoń za gabarytami, odstawiając na bok kwestie symetrii i definicji. Początkowo zaobserwowano nie tylko wzrost dawek sterydów, ale też coraz powszechniejsze użycie diuretyków, stymulantów (klenbuterol), hormonów tarczycy i leków obniżających poziom kortyzolu, które pozwalały na bardzo mocne zmniejszenie ilości tłuszczu i pozbycie się wody podskórnej. Fani mogli podziwiać w magazynach kulturystycznych jak gwiazdy ich sportu systematycznie rosną, aż w pewnym momencie doszło do nagłej zmiany. Dobrze to widać na stronach internetowych, prezentujących kulturystów z dawnych lat. Do początku lat 90 kulturyści rośli stosunkowo powoli. W ciągu pierwszych 40 lat tego sportu przeciętny wskaźnik BMI startującego kulturysty wzrósł z niespełna 31 do niespełna 32. Nagle, jak za dotknięciem magicznej (choć chyba raczej chemicznej) różdżki, przeciętne BMI skoczyło nagle z niespełna 32 do mocno ponad 34, by dalej rosnąć do niemal 38. A przecież mówimy o przeciętnym, uśrednionym BMI! Niektórzy zawodnicy w formie startowej osiągali BMI przekraczające 41! Ten wielki skok nie dokonał się dlatego, że ktoś nagle odkrył, że w aptekach są też strzykawki po 10 ml. Testosteron też nagle nie zyskał na mocy. Nikogo nie ugryzł radioaktywny pająk. Nowe pokolenie kulturystów sięgnęło śmiało po peptydowe czynniki wzrostu: insulinę, hormon wzrostu i IGF-1. Warto wspomnieć, że insulinę i hormon wzrostu stosowano wcześniej, jednak tak jak w przypadku sterydów, ograniczony dostęp i brak doświadczeń nie pozwalały na rozszerzanie grona ich użytkowników, stosujących je w niedużych ilościach przez stosunkowo niedługi czas. Kulturysta Bob Paris opowiadał o ograniczonym dostępie do hormonu w swej książce Gorila Suit. INSULINA l HGH Pojawienie się technologii rekombinacji otworzyło możliwość szerokiej produkcji insuliny i HGH. Przed wprowadzeniem tej technologii, opartej na wykorzystywaniu bakterii do syntezy ludzkich hormonów poprzez zaszczepianie ich tymi hormonami i stymulowanie rozwoju, insulinę pobierano od świń i krów, a hormon wzrostu pozyskiwano ze zwłok w postaci ekstraktu z gruczołu przysadki (części mózgu). Rekombinowany HGH został stworzony właśnie dlatego, że z tradycyjnego źródła (przypomnę: ludzkich zwłok) nie było możliwości pobrania wystarczającej ilości, by móc leczyć dzieci chorujące na karłowatość, schorzenie polegające na niedoborze naturalnie produkowanego hormonu wzrostu. Wkrótce rozpoczęto produkcję niewielkiej partii rekombinowanego HGH, która miała sprawdzić zapotrzebowanie rynku na tego typu środek. W przeciwieństwie do tego co działo się ze sterydami 40 lat wcześniej, kulturyści rzucili się na hormon wzrostu jak świnie na trufle, używając dawek mających korygować rozwój dotkniętych karłowatością dzieci. U zdrowych, potężnych kulturystów wywołało to ogromny rozwój mięśni, ale niestety nie tylko. Rosły też kości twarzy, dłoni i stóp, a brzuchy puchły na potęgę. Bardzo prawdopodobne, że to właśnie połączenie stosowania insuliny z hormonem wzrostu spowodowało plagę ciążowych brzuchów na scenach kulturystycznych świata. Obecnie stosuje się mniejsze dawki hormonu, a stosowanie insuliny uzależnia się od rozkładu posiłków i treningów. Powinno być więc jasne, że sterydy stosowane pojedynczo dają dobre, ale ograniczone efekty i o wiele lepiej sprawdza się łączenie ich z innymi sterydami lub lekami takimi jak właśnie insulina i hormon wzrostu. Przez wiele lat zawodnicy budowali niesamowite sylwetki, używając do tego dość umiarkowanych dawek. Eskalacja stosowanych dawek przyniosła widoczny, ale nie rewolucyjny wzrost gabarytów mięśni. Stosowna suplementacja pomaga też chronić się przed utratą mięśni podczas diety redukcyjnej przed zawodami, ponieważ masa mięśniowa rośnie przy jednoczesnym spalaniu tłuszczu. Niektóre sterydy sprawdzają się lepiej podczas cyklów redukcyjnych, podczas gdy inne utrudniają spalanie tłuszczu, ale to już temat na inny artykuł. JAKA JEST TA WŁAŚCIWA DAWKA STERYDÓW? Na to pytanie nie ma oczywiście jednej poprawnej odpowiedzi. Po pierwsze zakłada się, że osoba nie ma żadnych znanych lub nieznanych przeciwwskazań do stosowania sterydów. Oznacza to, że osoba ta nie może być chora na nic, co może zwiększać ryzyko wystąpienia negatywnych efektów ubocznych, w niektórych przypadkach nawet zagrażających życiu. Choć schorzenia takie jak powiększenie prostaty czy choroby układu krążenia prze długie lata były uważane za wynikające lub pogarszane przez hormonalną terapię zastępczą i nadużywanie sterydów, wydaje się to nie być prawdą w przypadku dawek bliskich górnej granicy fizjologicznej. Najbardziej trzeba zwrócić uwagę na problemy z zakrzepami w naczyniach krwionośnych (trombofilia), które mogą występować spontanicznie, ale mogą też mieć podłoże genetyczne. Niemal wszystkie problemy z działaniem układu krążenia u osób przyjmujących hormonalną terapię zastępczą dotyczyły osób z trombofilia. Czasami schorzenie nie objawia się do czasu rozpoczęcia terapii zastępczej, co może sugerować, że jest ona kamyczkiem poruszającym lawinę, która może przerodzić się w zawał, zator płucny, zakrzepicę wieńcową i inne zagrażające życiu schorzenia. Równie ważna, zwłaszcza u ludzi młodych jest ocena ryzyka wystąpienia zaburzeń osobowości i psychozy. Może je wywołać nie tylko wysoki poziom androgenów podczas cyklu, ale też jego gwałtowny spadek po zejściu z cyklu. Uważa się, że przynajmniej jeden przypadek samobójstwa ucznia szkoły średniej spowodowany był gwałtownym odstawieniem sterydów (za radą lekarza). Ciężko jest ocenić rzetelność tej opinii, wiedząc, że ów młody mężczyzna znajdował się pod opieką psychologa i przyjmował leki na zaburzenia psychiczne. Choć środowisko kulturystyczne jednogłośnie odrzuca istnienie czegoś takiego jak szał sterydowy, dane naukowe faktycznie wskazują, że u osób ze skłonnością do przemocy wysoki poziom hormonów może powodować niewspółmierne nasilenie reakcji na prowokację, ale nie powoduje przejawów spontanicznej agresji. Oznacza to, że jeśli będziesz denerwował użytkownika sterydów ze skłonnością do utraty cierpliwości, może on zareagować ostrzej i bardziej brutalnie. Tym niemniej, osoba taka raczej nie wybuchnie bez powodu. Ponadto korzystanie ze sterydów niesie ze sobą jeszcze inne konsekwencje zdrowotne i prawne, których trzeba być świadomym przed rozpoczęciem stosowania. PRÓG TESTOSTERONOWY l HIPERTROFIA MIĘŚNIOWA Jasne jest, że nikt nie jest zainteresowany dawką testosteronu, która nie da mu nic w porównaniu do jego naturalnego poziomu tego hormonu. Badania wykazały, że poziom testosteronu traktowany jest jako swego rodzaju wartość bazowa zarówno przez młodszych, jak i starszych mężczyzn. Już 125 mg enantanu testosteronu tygodniowo przynosi wzrost siły i masy mięśniowej. Zwiększenie tej dawki do 300 lub 600 mg powoduje zależne od dawki nasilenie tych efektów. Co ciekawe, przy takich dawkach efekty uboczne odnotowywano tylko u starszych mężczyzn, a należały do nich zwiększenie masy czerwonych krwinek, obrzęk nóg i problemy z prostatą. Harrison Pope, który za cel postawił sobie wiązanie testosteronu z różnymi psychopatologiami, w badaniu z 2000 roku stwierdził, że 600 mg cypionatu testosteronu było dobrze tolerowane przez większość jego uczestników. Zaledwie 12% uczestników odnotowało wzrost liczby punktów na teście kontrolnym hipomanii, a u 4% stwierdzono jej wzrost. Co ciekawe, wartości podane w tym badaniu jako podwyższone, w innych traktowane są jako norma, co może świadczyć o skłonności autora badania do naginania wyników pod konkretną tezę. Jedno z ciekawszych badań poruszyło temat progu testosteronowego, czyli ilości testosteronu niezbędnej do wywołania hipertrofii mięśniowej. W grupie uczestniczących w badaniu starszych mężczyzn próg ten był nieco powyżej górnej granicy normy fizjologicznej. Próg ten oszacowana na 1200-1500 ng/dl, co odpowiada z grubsza dawkom rzędu 300 mg testosteronu tygodniowo. Sugeruje to, że osoby chcące zwiększyć masę mięśniową powinny zacząć właśnie od 300 mg testosteronu tygodniowo. Wprawdzie wiele rozmów z mężczyznami stosującymi terapię zastępczą pozwala sądzić, że przyrosty masy i siły porównywalne do czasów młodości osiągają oni już przy dawce 200 mg tygodniowo, ale prawda jest taka, że tego typu stwierdzenia trudno jest zweryfikować naukowo. Dawki w zakresie 300-600 mg testosteronu tygodniowo odpowiadają praktyce stosowania tego hormonu przez mężczyzn korzystających ze sterydów na własną rękę w celu poprawy jakości życia. W badaniu z udziałem niemal 2000 uczestników okazało się, że aż 52% respondentów stosuje dawki rzędu 200-600 mg tygodniowo, a kolejne 32% nie przekracza 100 mg. Bardzo niewielu użytkowników przekracza dawki rzędu 1400 mg. Wynika z tego, że użytkownicy sterydów, w swych nielegalnych badaniach metodą prób i błędów doszli do tych samych wniosków co naukowcy. Efekty uboczne przy dawkach 200 -1000 mg tygodniowo są niewielkie lub tolerowalne. Badanie nad dawkami, o którym wspominałem wcześniej wykazało średni przyrost suchej masy ciała o 7,9 kg u mężczyzn przyjmujących 600 mg tygodniowo. Odpowiada to 12,5% wzrostu w ciągu sześciu miesięcy, przy jednoczesnym spadku poziomu tłuszczu o 10%. Wyniki te powinny wystarczyć osobom trenującym amatorsko i byłyby zbieżne z tym, czego doświadczali kulturyści w latach 60. i 70. ubiegłego wieku.

Zaburzenia endokrynologiczne Po kolei omówimy niepożądane działania u mężczyzn , kobiet , dorastającej młodzieży. Działania hormonalne u mężczyzn. 1. Zahamowanie układu podwzgórze-przysadka-jądra. Prowadzi to do odwracalnego zahamowania wytwarzania FSH , LH oraz produkcji endogennego testosteronu. W wyniku niedoboru wyżej wymienionych hormonów dochodzi do przejściowej atrofii (zmniejszenia ) jąder oraz zaburzeń w wytwarzaniu spermatyd i plemników. Obawy że w wyniku stosowania hormonów anaboliczno-androgennych po jednorazowym cyklu staniemy się bezpłodni są bezpodstawne. W wyniku ich stosowania dochodzi do przejściowego i w pełni odwracalnego zmniejszenia liczby plemników w ejakulacie co może prowadzić do czasowej bezpłodności w czasie stosowania tych leków. Liczba plemników szybko (3-4 tygodnie) wraca do normy. Zmniejszenie stężenia endogennego testosteronu może prowadzić do impotencji i problemów z erekcją. Zwykle jednak wygląda to zupełnie odwrotnie. Ponieważ ilości dostarczanych z zewnątrz hormonów anabolicznoandrogennych w czasie cyklu prowadzą do wielokrotnie wyższych stężeń tych ostatnich w osoczu krwi niż w czasie ich niestosowania , wyraża się to poprzez zwiększony popęd płciowy. Problem impotencji występuje po zaprzestaniu stosowania hormonów wtedy , gdy stężenie endogennego testosteronu jest bliskie zero. 2.Ponieważ przeważająca większość leków z grupy sterydów anabolicznych ulega aromatyzacji do estrogenów ich przyjmowanie u większości mężczyzn prowadzi do cech feminizacji wyrażającej się ginekomastią , nadmiernym odkładaniem tkanki tłuszczowe wokół brodawek sutkowych. Wydaje się , że stosowanie antyestrogenów nie przynosi w tym wypadku spodziewanego rezultatu w postaci zmniejszenia ginekomastii , po zaprzestaniu stosowania antyestrogenów ma miejsce tzw. zjawisko odbicia wyrażające się zwiększona syntezą estrogenów. 3. Testosteron ulega przemianie pod wpływem alfareduktazy do dihydrotestosteronu DHT, który jest odpowiedzialny za przerost , a w niektórych przypadkach za raka prostaty Istnieje szereg leków stosowanych w urologii , które są inhibitorami alfa-reduktazy i są stosowane w łagodnym i złośliwym przeroście tego gruczołu. 4.Zmiany w stężeniu osoczowych lipoprotein , zmniejszenie stężenia frakcji HDL, zwiększenieLDL oraz wolnego i związanego cholesterolu. Może to prowadzić przy przewlekłym stosowaniu sterydów anabolicznych do miażdżycy tętnic , zwiększonego ryzyka występowania groźnej w następstwach choroby niedokrwiennej serca i udarów mózgowych. 5. Zaburzenia stosunku elektrolitów , zwiększenie stężenia wewnątrzosoczowego K+, Na+ Mg 2+, Ca2+ prowadzi do powstawania obrzęków . 6. Zaburzenia psychiczne w postaci zwiększenia napędu psychoruchowego, zmniejszenia wrażliwości na ból i stres. U osób z osobowością maniakalno-depresyjną w fazie maniakalnej stosowanie pochodnych testosteronu może prowadzić do bardzo dużego pobudzenia psychicznego wyrażającego się zaburzeniami snu (bezsenność), anorexią oraz wesołkowatym i nieadekwatnym do sytuacji zachowaniem, napadami złości, zwiększoną agresją , utrudnioną koncentracją. Zaprzestanie stosowania sterydów anabolicznych prowadzi do przejściowej depresji zmniejszenia nastroju i napędu psychoruchowego. W czasie stosowania sterydów anabolicznych dochodzi do wzmożonego wytwarzania w mózgu endogennych peptydów opioidowych o budowie i działaniu podobnym do morfiny. Stad duży potencjał uzależniający tej grupy leków często prowadzący u przewlekle stosujących je kulturystów do uzależnienia . 7.Trądzik posterydowy, zapalenie mieszków włosowych, zwiększone wydzielanie przez gruczoły łojowe skóry. Działania uboczne hormonów anaboliczno-androgennych na organizm kobiety. 1. Zahamowanie układu podwzgórze-przysadka-jajnik, prowadzące do spadku endogennego FSH , LH , prowadzące m.in. do braku miesiączki , przejściowej bezpłodności. 2.Maskulinizacja - pojawienie się owłosienia twarzy, pogrubienie głosu, trądzik, przerost łechtaczki, redukcja objętości gruczołu piersiowego i wiele innych. 3. Zmiany zachowania , zaburzenia nastroju , zaburzenia snu , wzrost libido (popędu płciowego ). 4. U kobiet w ciąży stosowanie sterydów anabolicznych jest bezwzględnie przeciwwskazane. Stosowanie sterydów anabolicznych może prowadzić do pojawienia się cech męskich u żeńskich płodów i do innych ciężkich zaburzeń u płodów męskich i żeńskich. Stosowanie sterydów anabolicznych u dorastających , będących w okresie dojrzewania, chłopców i dziewczyn. 1. Stosowanie jest wyraźnie przeciwwskazane bez jednoznacznych wskazań lekarskich. 2. Przyspieszone dojrzewanie u chłopców , ginekomastia. 3. Zahamowanie wzrostu poprzez zarastanie nasad kości długich organizmu , prowadzące do niskiego wzrostu. 5. Zmiany zachowania i nastroju .

Sterydy anaboliczne, a układ krążenia Jak to już zostało wcześniej wspomniane sterydy anaboliczne posiadają zdolność do zatrzymywania jonów niektórych metali w organizmie : potasu , sodu , wapnia, magnezu. Podwyższone stężenie sodu wraz z innym działaniem sterydów anabolicznych , wyrażającym się tendencją do magazynowania wody , prowadzą do powstania nadciśnienia. Prawidłowe wartości ciśnienia tętniczego dla zdrowego mężczyzny wynoszą ok. 140/90 mm Hg. Przy znacznym nagromadzeniu wody w tkankach miękkich dochodzi do ich obrzęku. Stąd tak często obserwowane obrzęki twarzy , łydek, bolesne obrzęki stawów u kulturystów , którzy są na cyklu. Podczas cyklu dochodzi do szybkiego zwiększenia wagi ciała , a także do znacznego obciążenia łożyska naczyniowego. Zmiany te są zazwyczaj zbyt szybkie w stosunku do możliwości adaptacyjnych układu krążenia, gdy przy okazji u kulturysty występuje dodatkowo jakaś choroba serca , ryzyko związane ze stosowaniem sterydów anabolicznych może być duże. Dodatkowe obciążenie dla układu naczyniowego stanowi fakt , że pochodne testosteronu zwiększają stężenie triglicerydów oraz cholesterolu. W połączeniu z dietą wysokokaloryczną , bogato węglowodanową , a często również u początkujących kulturystów nie przywiązujących wagi do właściwej diety , z dietą bogato tłuszczową - występuje większe ryzyko powstawania miażdżycy tętnic , nadciśnienia , a w efekcie choroby niedokrwiennej serca , zawału serca i zawału mózgu. Szczególnie niezdrowy układ czynników to połączenie sterydy anaboliczne, dieta bogato tłuszczowa, palenie papierosów , stres .Poruszanie się w takim kręgu przez dłuższy czas może prowadzić do chorób układu krążenia. W tym rozdziale chciałbym również wspomnieć , że w czasie stosowania sterydów anabolicznych może dochodzić do zmniejszenia wrażliwości tkanek obwodowych na insulinę co może prowadzić do przejściowej cukrzycy.

Wpływ sterydów na wątrobę i nerki Uszkodzenia wątroby spowodowane przez sterydy anaboliczne to temat ostatnio często poruszany w mediach jako argument przeciwko ich stosowaniu w celach innych niż lecznicze. Zacznijmy od tego , że lista leków wymienianych przez lekarzy, mogących mieć hepatotoksyczne działanie jest obszerna . Zaliczane są do nich m.in. leki przeciwgruźlicze, przeciwzapalne, moczopędne, przeciwpasożytnicze, przeciwgrużlicze , przeciwbakteryjne, leki stosowane w anestezjologi, przeciwarytmiczne , przeciwnowotworowe, leki stosowane w leczeniu nadciśnienia ,w nadczynności gruczołu tarczowego, steroidowe środki antykoncepcyjne , sterydy anaboliczne i wiele innych. Wątroba jest często porównywana z wielkim "laboratorium biochemicznym" , w którym zachodzi większość reakcji biochemicznych odpowiedzialnych za prawidłowe funkcjonowanie organizmu. Wymiernymi wskaźnikami prawidłowej funkcji wątroby są poziomy enzymów wątrobowych do nich zaliczamy: ALAT,ASPAT,GGTP, oraz poziom bilirubiny , fosfatazy alkalicznej, niektórych czynników krzepnięcia krwi.Wszystkie te badania można zrobić w prawie każdym laboratorium analitycznym. W czasie cyklu z użyciem sterydów anabolicznych szczególnie z użyciem doustnych 17-alfa-metylo sterydów (podobnie jak podczas leczenia lekami z grup które zostały wymienione wcześniej) wskaźniki te mogą ulegać kilkukrotnemu podwyższeniu . Po zakończeniu cyklu w czasie kilku tygodni (średnio od 5-10) wracają do wartości wyjściowych. Jeżeli jednak po upływie tego czasu stale utrzymują się na wysokim poziomie i nie mają tendencji zniżkowej to powinieneś skonsultować się z lekarzem. .Nie muszę chyba mówić , że w przypadku wystąpienia żółtaczki powinno się od razu przerwać przyjmowanie anabolików. Dlaczego posłużyłem się tak drastycznym przykładem? Otóż spotkałem się z przypadkiem gdy jeden z kulturystów w czasie cyklu z użyciem sterydów , wybrał się na mocno zakrapiane alkoholem przyjęcie , po kilku dniach m.in. z objawami żółtaczki i znacznym upośledzeniem funkcji wątroby znalazł się w szpitalu. Zmiany te są już prawdopodobnie nieodwracalne. Dlaczego tak się stało? Alkohol etylowy powoduje upośledzenie czynności wątroby , gdy jest przyjęty w większej ilości mówi się o zatruciu Biorąc pod uwagę to , że przyjmował on już potencjalnie hepatotoksyczne sterydydy , w połączeniu z zatruciem alkoholem , działania uboczne zwielokrotniły się , prowadząc do nieodwracalnych zmian w wątrobie.

Działania uboczne sterydów anabolicznych stosowanych w kulturystyce 1. Zmiany w układzie hormonalnym. 2. Wpływ na wątrobę i nerki. 3. Niebezpieczeństwa związane z używaniem anabolików w okresie dojrzewania. 4. Skutki uboczne charakterystyczne dla kobiet. 5.Zatrzymywanie w organizmie wody i soli mineralnych. 6. Ginekomastia. 7. Przerost prostaty. 8. Zmiany skórne. 9. Wzrost ciśnienia tętniczego krwi. 10. Zaburzenia żołądkowo-jelitowe. 11. Wpływ na psychikę. 12. Miażdżyca tętnic. 13. Efekt działania androgennego sterydów anabolicznoandrogennych. a) Maskulinizacia. b) Łysienie. c) Zwiększone wydzielanie gruczołów łojowych. d) Obniżony tembr głosu. 14. Sterydy anaboliczne jako grupa środków uzależniających? 15. Bóle stawów i kręgosłupa (tkanka łączna). 16.Wzmożony apetyt ( zespół odwróconej anoreksi.) 17. Trudności w zasypianiu. 18. Zwiększona podatność na infekcje. 19..Wzrost lub obniżenie libido. 20. Atrofia jąder. 21. Powstawanie ropni w miejscach iniekcji. 22. Niebezpieczeństwo zakażenia wirusem HIV (AIDS), HBV (żółtaczka wszczepienna). 23. Objawy nietolerancji leków tej grupy. Tak jak każda inna grupa leków , również sterydy anaboliczne nie są pozbawione działań ubocznych. Musisz pamiętać o tym, że dawki anabolików przyjmowane w czasie "robienia masy" kilka ,a przy łączeniu różnych środków (stacking), nawet kilkanaście razy przekraczają dawki stosowane w medycynie a przyjmowane za lecznicze. Na przykład dawka lecznicza metanabolu , który jest jeszcze tylko czasem używany w medycynie- ze względu na swoje działania uboczne, to 10-20mg (metanabol jest w tabletkach po 5mg ,a więc od 2-4 tabletek) dziennie. Zaawansowani kulturyści nierzadko sięgają po dawki dużo większe w środku cyklu dochodzące do 10 tablek dziennie.Jest to dawka, która mogłaby "zabić" młodego, nieprzygotowanego kulturystę. Do takich dawek dochodzili oni latami, metodą prób i błędów gdyż nikt nie mógł podać im gotowej recepty. Na salach treningowych oficjalnie (i nieoficialnie) nie mówiło się i nie mówi nadal o koksie. Od czasu do czasu zastanawiałem się chodząc wtedy na siłownię jak to jest , że niektórzy faceci , trenujący obok mnie rosną w oczach , powiększając swoje obwody i wagę z tygodnia na tydzień ,a inni trenując z tym samym obciążeniem , wykonując tyle samo serii , odżywiając się podobnie- o tym się mówiło , zwiększają obwód co najwyżej w pasie. Próbując się od nich czegoś dowiedzieć dostawałem odpowiedź w stylu: "Jesz dużo białka ?" "Jedz więcej białka!" Wtedy zrobisz prawdziwą masę!" lub "Skoncentruj się bardziej w czasie treningu, bądź skoncentrowany w czasie każdego powtórzenia, każdej serii i myśl pozytywnie, wyobrażaj sobie, że twoje mięśnie rosną , a wtedy zrobisz dużą masę. Brak koncentracji ,to jest twój problem!...lub "Jesteś już tak genetycznie uwarunkowany, że masa ci nie idzie"( z tym twierdzeniem w pełni się zgadzam jeżeli ktoś już taki jest , że po prostu ma proporcjonalnie w stosunku do innych obwodów mniejszy obwód np. łydki to musi się liczyć z tym, że po cyklu z użyciem sterydów anabolicznych proporcje te się znacząco nie zmienią albo to, o czym już wspominałem jeśli nie zrobiłeś znaczących postępów na metanabolu razem z testosteronem prolongatum to prawdopodobnie nie zrobisz ich też na innych środkach z grupy sterydów anabolicznych. Odbiegłem nieco od tematu , wróćmy do zasadniczego problemu Podobnie jest w przypadku działań ubocznych anabolików przede wszystkim ich nasilenie jest proporcjonalne do wielkości przyjmowanej dawki i rodzaju przyjmowanego środka. Największe spustoszenie sieją tzw. 17-alfaalkilowane doustne sterydy anaboliczne(np. dianabol, mesteron) , które są uważane za stosunkowo najbardziej hepatotoksyczne. Podczas, gdy Deca-durabolin jest uznawany za bezpieczny. Skutki uboczne działania sterydów anabolicznych są inne dla każdego z osobna. Dlatego tak ważna jest współpraca kulturysty z kompetentnym , znającym temat lekarzem.

Tamoksyfen Jest związkiem chemicznym , który swoją budową strukturalną zupełnie nie przypomina żadnego ze sterydów anabolicznych, a jednak uznawany i stosowany przez niektórych kulturystów wymaga tutaj omówienia. Chętnie stosowany przez tych kulturystów , którzy mają "predyspozycje" do ginekomastii i magazynowania dużych ilości tłuszczu w czasie cyklu z użyciem anabolików. Tamoksyfen jest silnym antyestrogenem ,działa jednak w zupełnie innym mechanizmie niż mesterolon. Tamoksyfen na drodze konkurencji z innymi silnymi estrogenami , łączy się z receptorami estrogenowymi na obwodzie m.in. w tkance tłuszczowej , w gruczole sutkowym. W medycynie znalazł zastosowanie w leczeniu hormonalnie zależnych nowotworów- szczególnie w leczeniu raka sutka u kobiet. U kulturystów, którzy używali szczególnie łatwo konwertujących do estrogenów anabolików np: estrów testosteronu , metandienonu, Anapolonu , po skończonym cyklu we krwi występuje znaczne stężenie silnie działających estrogenów. Zależnie od własności osobniczych niektórzy mają predyspozycję do ginekomastii podczas gdy inni kulturyści nie mają takich problemów. Zdania wśród zajmujących się tematem używania lub nie tamoksyfenu są podzielone. Są tacy , którzy uważają , że pewien poziom estrogenów w osoczu krwi jest konieczny aby receptory dla sterydów anabolicznych były wciąż otwarte. Według nich stosowanie tamoksyfenu i spadek stężenia estrogenów będzie się łączył z osiągnięciem mniejszej masy mięśniowej. Tamoxifen stosowany jest zwykle w czasie lub po cyklu w dawce 20 mg dziennie. Uważa się , że stosujący go kulturyści nie mają problemów z ginekomastią . Uzasadnione wydaje się stosowanie tamoksyfenu łącznie z innym antyesrogenem - mesterolonem .Oba preparaty działają na zasadzie odmiennych mechanizmów receptorowych . Ich działanie w pewnym sensie uzupełnia się. Za opakowanie 30 tabletek tamoksifenu po 10 mg w aptece płaci się około 10 złotych , za tabletki po 30 mg trzeba zapłacić 25 złotych. Na czarnym rynku ceny te są 2-3 razy wyższe.

Glicerol Glicerol jest związkiem występującym naturalnie w organizmie człowieka. Stanowi on ok. 10%jego tkanki tłuszczowej . Glicerol jest związkiem działającym " odwadniająco " w zupełnie innym mechanizmie niż furosemid i inne diuretyki. Furosemid jest typowym diuretykiem pętlowym , który działa w ramieniu wstępującym pętli nefronu w nerkach , powodując zwiększenie objętości moczu , a co za tym idzie zagęszczenie krwii. Z tego krótkiego opisu wynika , że furosemid w mechanizmie bezpośrednim powoduje utratę wody z przedziału wewnątrznaczyniowego .Glicerol " wyciąga " wodę z przestrzeni międzykomórkowych tkanki mięśniowej jego działanie jest więc zdecydowanie bardziej precyzyjne niż diuretyków . Chcę zwrócić uwagę , że glicerol " przesuwa " wodę do przedziału wewnątrznaczyniowego powodując wzrost ciśnienia tętniczego krwi. Nie nadaje się więc dla kulturystów którzy mają problemy z podwyższonym ciśnieniem krwi ( furosemid powoduje obniżenie ciśnienia tętniczego krwi ). Glicerol jest szczególnie chętnie stosowany w dniu pokazów na kilka godzin przed występem. Ilość glicerolu wywierająca najkorzystniejszy efekt u danego kulturysty jest jak w przypadku innych środków zróżnicowana osobniczo. Przyjmuje się , że optymalne działanie powodowane jest przez ok. 30 -50 gram glicerolu przyjęte po zmieszaniu z wodą w ilości 0,5 litra na kilka ( do sześciu ) godzin przed zawodami. Niektórzy kulturyści przyjmują przed zawodami glicerol łącznie ze szklanką lub dwoma wina. Alkohol posiada własności rozszerzające naczynia żylne, powodując lepszy rysunek naczyniowy w czasie pokazu .

Furosemid Furosemid jest diuretykiem tzn. lekiem moczopędnym i nie należy do grupy sterydów anabolicznych Wymieniłem ten jeden lek gdyż jest on chyba najbardziej znanym i charakterystycznym przedstawicielem diuretyków. Ze względu na swoje własciwości jest stosowany w różnych dyscyplinach sportu nie tylko w kulturystyce. Od 1988 roku jest na liście środków tzw. dopingujących chociaż z dopingiem , w klasycznym rozumieniu tego słowa ma niewiele wspólnego. Stosowany jest przez przedstawicieli sportów walki w celu szybkiej utraty wagi ciała aby zakwalifikować się do niższej kategorii wagowej. Zależnie od drogi podania (dożylna , domięśniowa, doustna ) działa szybciej lub wolniej i jego działanie utrzymuje się dłużej lub krócej. Stosowany bezpośrednio na dzień lub kilka godzin przed zawodami powoduje nagłą diurezę, która prowadzi do szybkiej utraty wody i minerałów ( sód , potas, chlor, magnez, wapń ).Niebezpieczna i ryzykowna jest praktyka stosowania furosemidu w połączeniu z innymi środkami gwałtownie redukującymi ilość wody i minerałów w organizmie np. sauna , sól gorzka ( środek przeczyszczający ) . Prowadzi to do szybkiego odwodnienia i utraty soli , które mogą przejawiać się nagłym obniżeniem ciśnienia krwi , ogólnym osłabieniem , zawrotami głowy , wymiotami , zwiększona skłonność do tworzenia zakrzepów, osłabieniem słuchu , bolesnymi skurczami mięśni , tężyczką , niebezpiecznymi dla życia zaburzeniami rytmu serca związanymi z utratą jonów potasu. Stosowany także był przez przedstawicieli wszystkich dyscyplin sportowych w celu wymuszenia diurezy, aby bezpośrednio przed zawodami na których są stosowane kontrole antydopingowe " wypłukać " organizm z niedozwolonych środków np . przez kulturystów w celu zmniejszenia ryzyka wykrycia sterydów anabolicznych w próbkach moczu. Przez kulturystów stosowany jednak najczęsciej w celu uzyskania rzeźby przed zawodami , chociaż nie jest to najlepszy sposób gdyż furosemid nie prowadzi do usunięcia wody bezpośrednio z przestrzeni międzytkankowych lecz z krwioobiegu. W celu uzyskania lepszej rzeźby i waskularności bardziej nadaje się glicerol ,o którym w następnym rozdziale. Teraz krótko o zastosowaniu furosemidu w medycynie. Produkowany na całym Świecie w postaci tabletek po 20 i 40 mg oraz ampułek (do podawania dożylnego i domięśniowego) po 20 mg. Stosowany w obrzęku płuc , obrzęku mózgu ,w nadciśnieniu , w zatruciach różnymi środkami ( do wywołania diurezy i oczyszczeniu organizmu z toksyn ) , z jednoczesnym wlewem dożylnym roztworu soli fizjologicznej. Przyjmowanie diuretyków bez nadzoru lekarza , w przeciwieństwie do stosowania sterydów anabolicznych, może stanowić bezpośrednie zagrożenie dla życia. Jak już to zostało zaznaczone diuretyki są stosowane w ostatnim etapie przygotowań przed zawodami. Leki z grupy diuretyków są odpowiedzialne za zaburzenia gospodarki elektrolitowej ustroju , szczególnie dotyczy to jonów potasu, sodu, magnezu, wapnia. Może to dawać niepożądane następstwa w postaci skurczów mięśni , a także znacznie poważniejsze w postaci osłabienia , drgawek , zaburzeń świadomości ,a nawet częstoskurczu komorowego , prowadzącego w krótkim czasie do śmierci. Przyjmowanie furosemidu, który jest diuretykiem powodującym utratę potasu z moczem , powinno się odbywać przy jednoczesnym częstym monitorowaniem stężenia potasu i sodu w osoczu krwi, niezależnie od tego furosemid powinien być stosowany z doustnymi preparatami potasu. Następstwem dłuższego stosowania furosemidu jest hypokaliemia. Warto w tym miejscu wspomnieć , że często jest popełniany przez kulturystów błąd . Najczęściej w ich ręce trafia jakiś środek reklamowany przez innego kulturystę jako preparat na uzyskanie rzeźby , którego mechanizmu działania nie znają . Stosują go więc podobnie jak większość innych diuretyków , łącznie z preparatem potasu. Jest to niebezpieczne w przypadku tzw. diuretyków oszczędzających potas ( tzn. zatrzymujących potas w organizmie ) najczęsciej spironolakton. Stosowanie spironolaktonu łącznie z preparatami potasu może prowadzić do hiperkaliemi . Hiperkaliemia może prowadzić do stanów zaburzeń świadomości w postaci splątania , a także odwracalnych niedowładów i znacznie poważniejszych powikłań kardiologicznych w postaci bradykarii , dodatkowych skurczy pochodzenia komorowego , a nawet asystolii prowadzącej, bez podjęcia natychmiastowej akcji reanimacyjnej do śmierci . Oprócz tego szybka utrata wody wewnątrznaczyniowej , w wyniku stosowania środków odwadniających wiąże z niebezpieczeństwem nagłego obciążenia układu krążenia. Zbyt szybkie obniżenie ciśnienia tętniczego krwi za pomocą diuretyków może prowadzić do hipotonii ortostatycznej. Przy nagłej zmianie pozycji ciała z leżącej na siedzącą lub na stojącą mogą wystąpić zawroty głowy i omdlenia. Jest to spowodowane nagłym obniżeniem przepływu naczyniowego w ośrodkowym układzie nerwowym. Najpopularniejsze grupy środków moczopędnych to: diuretyki pętlowe , tiazydy.i diuretyki oszczędzające potas. Cena jednego opakowania furosemidu wynosi ok. 2 zł

Insulina Insulina należy do grupy hormonów anabolicznych , wykazujących działanie ogólnoustrojowe. Punktem docelowym dla insuliny jest tkanka mięśni prążkowanych, tkanka tłuszczowa i wątroba , działając w tych miejscach uchwytu wykazuje złożone działanie anaboliczne na przemianę białek, glukozy i lipidów. Insulina jako jedyny hormon posiada działanie hipoglikemiczne , zmniejszające stężenie glukozy we krwi, utrzymując tym samym stan aktywnej równowagi , przeciwdziałając skutkom działania hormonów hiperglikemizujących. Na początku omówię skutki działania insuliny na przemiany glukozy. Największa część cukrów spożyta z pokarmem ulega zamianie w procesie glikolizy na energię, która bezpośrednio może być zużyta w wielu procesach wewnątrzustrojowych lub zamieniona na ciepło. Insulina wykazuje działanie nasilające proces glikolizy. W wątrobie insulina hamuje proces glukoneogenezy (tzn. powstawania de novo glukozy ) , a nasila proces syntezy glikogenu i hamuje glikogenolizę. Wszystkie te działania metaboliczne wyrażają się poprzez zmniejszenie stężenia glukozy w osoczu krwi. Dla kulturystów bardziej interesujące jest działanie insuliny na tkankę mięśniową i tłuszczową. Zacznijmy od tkanki tłuszczowej . Insulina jest silnym hormonem hamującym lipolizę ( spalanie tkanki tłuszczowej ). Insulina wpływa także na zwiększony wychwyt wolnych kwasów tłuszczowych z osocza krwi i łączenie ich w triglicerydy z następowym odkładaniem w postaci tłuszczu w komórkach tkanki tłuszczowej. Podobne działanie wykazuje w stosunku do wolno krążącej we krwi glukozy. Wszystkie te działania zmierzają do wzmożonej lipogenezy i są dowodem na to , że insulina jest hormonem o dużej potencji anabolicznej. Insulina stosowana jest nie tylko łącznie ze sterydami anabolicznymi , ale równie często łącznie z hormonem wzrostu. GH wykazuje bowiem działanie spalające tłuszcz i zwiększające stężenie cukru we krwi to jest działania przeciwne do insuliny. W przypadku łącznego stosowania insuliny ze sterydami anabolicznymi bilans strat w postaci odkładania tkanki tłuszczowej i magazynowania wody (insulina nasila działanie hormonu antydiuretycznego) jest większy niż osiągnięte przyrosty czystej masy mięśniowej. Jednak stosowanie insuliny często jest tłumaczone jej działaniem na tkankę mięśni poprzecznie prążkowanych. Na tkankę mięśniową insulina wykazuje silny wpływ anaboliczny oraz antykataboliczny poprzez zwiększenie transportu wolnych aminokwasów oraz zwiększenie syntezy białek w komórkach mięśni poprzecznie prążkowanych oraz zahamowanie katabolizmu białek. Działanie anaboliczne wyrażone jest również zwiększoną syntezą glikogenu w komórkach mięśniowych. W medycynie wskazaniem do stosowania insuliny jest cukrzyca typu I , a także niektóre formy cukrzycy typu II . W sprzedaży znajduje się wiele odmian insuliny , różniącej się pochodzeniem np. wołowa, wieprzowa , a także biosyntetyczna ludzka , która prawie w całości wyparła dwie pozostałe formy. Produkowane są insuliny różniące się czasem całkowitego działania i początkiem działania , a także różne ich mieszanki. W kulturystyce znalazła zastosowanie jednak tylko insulina krótkodziałająca , charakteryzująca się szybkim początkiem działania po wstrzyknięciu podskórnym lub domięśniowym. Stosowanie insulin krótkodziałających pozwala najpełniej kontrolować glikemię ( poziom glukozy we krwi ). Insulina krótkodziałająca zaczyna działać , zależnie od miejsca podania po ok 15 minutach, najwyższe działanie wykazuje w około godzinę po podaniu podskórnym i może działać nawet do 5 godzin. Dawki stosowane w przypadku cukrzycy to 0,5 j.m. na kilogram masy ciała na dobę w dawkach podzielonych. Najgroźniejszym powikłaniem stosowania insuliny jest hipoglikemia tzn. obniżenie stężenia glukozy we krwi, znaczne obniżenie poniżej 50 mg% tj. ok.2,5 mmol/l jest stanem bezpośrednio zagrażającym życiu. Hipoglikemia przejawia się ogólnym osłabieniem, uczuciem głodu, drżeniami mięśniowymi, wzmożoną potliwością, kołataniem serca, splątaniem, uczuciem gorąca, lękiem przed śmiercią, halucynacjami i omamami. Leczeniem z wyboru w wypadku hipoglikemii jest ,gdy jest to jeszcze możliwe, a chory nie jest w stanie śpiączki doustne podanie glukozy lub sacharozy w przypadku gdy chory jest w stanie śpiączki dożylne podanie 20% glukozy, domięśniowe lub dożylne podanie glukagonu i dalsze leczenie na oddziale intensywnej terapii. Każdy stan hipoglikemii powoduje zaburzenia w dostawie glukozy do ośrodkowego układu nerwowego co powoduje śmierć wrażliwych komórek nerwowych i może powodować nieodwracalne zmiany w układzie nerwowym. Każdy przedłużający się stan hipoglikemii prowadzi do śmierci. Ci spośród kulturystów , którzy zdecydowali się na przyjmowanie insuliny, zwykle wstrzykują ją bezpośrednio po treningu, przyjmując jednocześnie napój węglowodanowy lub posiłek węglowodanowy. Inną bardziej niebezpieczną wersją przyjmowania insuliny ze względu na możliwość wystąpienia hipoglikemii jest wstrzyknięcie na 30 minut przed końcem treningu i bezpośrednio po treningu przyjęcie węglowodanów. Obie metody zapewniają transport aminokwasów i powstawanie białka oraz syntezę glikogenu w komórkach mięśni poprzecznie prążkowanych.

HGH (Hormon wzrostu) Bardzo modny wśród profesjonalnych sportowców środek anaboliczny ostatnio często pojawiający się w mediach nazywany " hormonem młodości ". Celowo zaznaczyłem , że znalazł on zastosowanie w różnych dyscyplinach sportowych. Hormon wzrostu znajduje się na liście środków dopingujących. Jego zastosowanie w celach podniesienia wydolności organizmu , zwiększenia siły lub masy mięśniowej praktykowane było już w latach 80- tych . Skąd bierą się tak skraje opinie dotyczące tego hormonu ? Zacznijmy od początku . GH jest naturalnie wytwarzany przez całe osobnicze życie w przysadce mózgowej każdego człowieka. Hormon wzrostu nie posiada budowy sterydowej tak jak większość leków przedstawionych dotychczas. Nie należy więc do grupy sterydów anabolicznych. Ale podobnie jak omówione dotychczas środki należy , obok np. testosteronu , insuliny do hormonów wykazujących działanie anaboliczne w stosunku do pewnych , tkanek w tym do szczególnie interesującej nas tkanki mięśniowej, a także tkanki łącznej ( np. kości ). Ludzki hormon wzrostu jest białkiem , a dokładniej polipeptydem złożonym ze 191 aminokwasów, produkowanym przez komórki kwasochłonne przysadki mózgowej. Do celów leczniczych do 85 roku pozyskiwany był z przysadek zwłok ludzkich. Jednak zaniechano tego sposobu ze względu na zdarzające się od czasu do czasu przypadki przeniesienia razem z aktywnym biologicznie hormonem wirusa zapalenia mózgu powodującego postępujące kalectwo , a w efekcie śmierć zainfekowanej osoby. W chwili obecnej GH dopuszczony do obrotu farmaceutycznego , stosowany przez lekarzy , jest uzyskiwany w technologii bioinżynierii genetycznej , nie istnieje więc , w przypadku stosowania firmowego preparatu , ryzyko zainfekowania wirusem zapalenia mózgu. Zajmijmy się teraz efektami biologicznymi działania hormonu wzrostu wytwarzanego naturalnie przez przysadkę mózgową . Hormon wzrostu wykazuje działanie ogólnoustrojowe tzn. w całym okresie życia osobniczego wykazuje złożone, nieliniowe, zmienne zależnie od cyklu dobowego i wieku osobniczego działanie sterujące gospodarką azotową (białkową) , węglowodanową , lipidową i mineralną organizmu. Przyjmuje się obecnie, że większość działań GH wywoływana jest pośrednio poprzez sterowanie na zasadzie złożonych mechanizmów biochemicznych , wytwarzanymi w wątrobie tzw. insulinopodobnymi czynnikami wzrostu: somatomedyny IGF 1 i IGF 2. Insulinopodobne czynniki wzrostu swoją budową chemiczną przypominają dobrze znany nam hormon insulinę. Nazwa somatomedyny wywodzi się stąd , że są one mediatorem pośrednim działania somatotropiny tzn . hormonu wzrostu . Teraz krótko o skutkach działania GH na komórki różnych tkanek. W tkance mięśniowej. GH wykazuje działanie insulinopodobne tzn. nasila transport do wnętrza komórek cukrów, przekształcanie glukozy w glikogen , zwiększa transport do wnętrza komórek wolnych aminokwasów, a następnie powoduje syntezę białka mięśni . GH podawany z zewnątrz zwierzętom doświadczalnym powoduje zmniejszenie stężenia w osoczu krwi wolnych aminokwasów , mniejsze wydalanie z moczem mocznika co związane jest z zaobserwowanym u tych zwierząt dodatnim bilansem azotowym. GH działając na tkankę mięśniową powoduje hipertrofię komórek mięśniowych tzn. zwiększenie ich objętości oraz to czego nie są w stanie spowodować nawet najlepsze sterydy anaboliczne - hiperplazję komórek mięśniowych , to znaczy zwiększenie ich liczby. W wątrobie hormon wzrostu powoduje zwiększone wytwarzanie somatomedyn , o czym już wspominałem, a także wzmożone wytwarzanie glukozy w procesie glukoneogenezy ( wykazuje więc działanie antagonistyczne w stosunku do insuliny ) , zwiększa też utlenianie kwasów tłuszczowych w wątrobie. W tkance łącznej . Pobudza wzrost kości i tkanki chrzęstnej. Przed zarośnięciem nasad kostnych powoduje wzrost kości na długość. U kulturystów przyjmujących GH , powoduje proporcjonalny do rozwoju mięśni rozwój tkanki łącznej wyrażający się wzmocnieniem i solidnym rozwojem układu kostnego oraz więzadeł i chrząstek stawowych. W tkance tłuszczowej obwodowej . Powoduje jej rozpad z następowym uwalnianiem do krwioobiegu glicerolu i wolnych kwasów tłuszczowych. To ostatnie działanie w połączeniu z działaniem anabolicznym na tkankę mięśniową i brak działań ubocznych w postaci efektów androgennych tak charakterystycznych dla pochodnych testosteronu pomoże Ci zrozumieć dlaczego ten stuff jest tak atrakcyjny dla wszystkich kulturystów. Krótko o zastosowaniu GH w medycynie , a potem przejdziemy do zastosowania w kulturystyce. Hormon wzrostu jest stosowany od wielu lat w leczeniu dzieci z karłowatością spowodowaną brakiem tego hormonu , w zespole Turnera , w niedoczynności przysadki spowodowanej całą gamą różnych schorzeń m.in. w gruczolaku przysadki , w okołoporodowej martwicy przysadki czyli zespole Sheehana. W kulturystyce hormon wzrostu stosowany jest do budowania solidnej beztłuszczowej masy mięśniowej . Jego działanie anaboliczne potęgują środki z grupy sterydów anabolicznych , dlatego chętnie jest stosowany przez zaawansowanych kulturystów w połączeniu z nimi. Do podawania łącznie z hormonem wzrostu wykorzystywane są łagodne anaboliki o słabo wyrażonych właściwościach androgennych np. Deca- Durabolin , Winstrol Depot. Hormon wzrostu zwiększa zapotrzebowanie organizmu na inne hormony anaboliczne naturalnie wytwarzane w organizmie przez tarczycę-T3 i T4 , trzustkę-insulina, a także hormony płciowe- androgeny , estrogeny. Dlatego często praktykowane jest podawanie GH łącznie z hormonem wzrostu T3 i insuliną . GH nie powinno być stosowane u chorych z niewydolnością tarczycy. Hormon wzrostu posiada krótki okres półtrwania w organizmie ok. jednej godziny . W tym czasie dochodzi do maksymalnej produkcji somatomedyn przez wątrobę . Po godzinie aktywność GH gwałtownie maleje. Dlatego GH jest podawany w małych dawkach kilka razy dziennie tak aby utrzymać jego stężenie w surowicy krwi na możliwie stałym poziomie np. 2 j.m. podskórnie 3-4 razy dziennie. W medycynie zalecane dawki dla dorosłych to początkowo 2 j.m. na dobę , zwiększając dawkę do 4 j.m. na dobę. Dawki zostały podane dla 100 kg osobnika. Chciałbym jeszcze wrócić do pierwszego zdania tego rozdziału. Nazwałem GH ekskluzywnym anabolikiem przeznaczonym dla profesjonalnych kulturystów , traktujących poważnie swoje zajęcie. Miałem tutaj na myśli także cenę hormonu wzrostu . Na dzień dzisiejszy cena czarnorynkowa Genotropinu 16 j.m. jest w granicach 700- 1000 zł.

Podobnie jak cytrynian tamoxifenu należy do substancji o działaniu antyestrogenowym. Pomimo tego , że jako pochodna 17- testosteronu należy do grupy sterydów anabolicznych nie znalazł zastosowania do budowania masy mięśniowej. Cały problem z mesterolonem leży w tym , że jest on pozbawiony prawie całkowicie działania anabolicznego , a działa jedynie androgennie. Ze względu na swe własności androgenne jest używany przez kulturystów po skończonym cyklu z użyciem sterydów anabolicznych gdy poziom testosteronu we krwi ulega gwałtownemu obniżeniu , a u kulturystów zaczynają pojawiać się takie niekorzystne objawy jak obniżenie nastroju często w formie depresji , obniżenie napędu psycho- ruchowego , spadek popędu płciowego i inne. W medycynie wykorzystywane jest właśnie działanie androgenne mesterolonu. Stosowany jest u mężczyzn w hipogonadyzmie ,w impotencji męskiej w starszym wieku, w zespole pokastracyjnym , w oligospermi. Nie powinien być stosowany dłużej niż przez kilka miesięcy ze względu na swe potencjalnie hepatotoksyczne właściwości. W kulturystyce mesterolon znajduje zastosowanie przede wszystkim jako środek antyestrogenowy . Działa jako antyaromataza zapobiegając aromatyzacji sterydów anabolicznych do estrogenów . Mesterolon jest często używany przez kulturystów biorących udział w zawodach , którym zależy na twardszej masie mięśniowej z mniejszą ilością wody i tłuszczu. Chętnie używany również przez tych , którzy są w trakcie cyklu z użyiem szczególnie " ciężkich" anabolików np; Omnadrenu 250 , enanthatu testosteronu , insuliny , metandienonu , Anapolonu . Już w ilości 25 mg - 1 tabletki dziennie zapobiega retencji wody i soli mineralnych , ginekomasti ,dając twardszą budowę z silniej zaznaczoną rzeźbą. Często jest łączony z cytrynianem tamoxifenu . Należy zwrócić uwagę , że stosowany w zbyt dużych ilościach np. 4 tabletki dziennie (100 mg) wykazuje przeciwstawne działanie tzn. powoduje retencję wody, ginekomastię itd. Mesterolon nie jest chętnie stosowany przez tych , którym zależy na szybkim i dużym przyroście wagi ciała nawet kosztem wymienionych wyżej działań ubocznych (np. zatrzymanie wody w przestrzeni międzykomórkowej) . Mesterolon posiada bowiem silne powinowactwo do tych samych receptorów co sterydy anaboliczne , a łącząc się z nimi ,sam pozbawiony działania anabolicznego , blokuje dostęp do nich silnym anabolikom stosowanym w czasie cyklu.

drkarolajna Zestaw jest dobrany w sposób przemyślany względem tego co pisałaś wcześniej o sobie. W zeszłym roku używałem Liporedux na końcówce redukcji i efekty były widoczne, skóra również zrobiła się bardziej elastyczna, a sama definicja poprawiała się zdecydowanie szybciej. Składy produktów bardzo dobrze skomponowane, a biorąc pod uwagę że Twoja "nadwaga" wcale nie jest duża, to myślę że powinnaś być zadowolona z efektów. Co do dawkowania to Liporedux najlepiej stosować 2 razy dziennie po około 10 naciśnięć pompki i wcierać w te miejsca, które najbardziej chcemy poprawić. W twoim przypadku będzie to zapewne brzuch, biodra oraz uda. Diuretic stosujemy stosunkowo krótki, najlepiej od 2 do 4 tygodni w dawce 6 kapsułek dziennie. Podziel sobie to na 2-3 porcje i stosuj razem z głównymi posiłkami. Corti Lean możesz stosować codziennie 2 kap. ze śniadniem oraz 2 kap z kolacją. Co do Silm Factor to najlepiej 1 kap. przed śniadaniem, 1 kap. przed treningiem oraz 1 kap. pomiędzy posiłkami. Jeśli zadbasz do tego o dobre odżywianie i ruch to efekty powinny być bardzo dobre. Konrad Ta druga wersja w czarno pomarańczowym opakowaniu jest zdecydowanie silniejsza zarówno pod kontem pobudzenia jak i redukcji tłuszczu i jeśli wybierałbym pomiędzy nimi to wziąłbym wersję 5.0+.

HCG lub inaczej - gonadotropina kosmówkowa jest glikoproteinowym hormonem nie należącym do grupy sterydów anabolicznych ze względu na swą odmienną budowę chemiczną. HCG jest hormonem wytwarzanym przez łożysko ciężarnej kobiety w celu podtrzymania dalszego wzrostu rozwijającego się płodu. Przez ok.2 miesiące zapewnia produkcję estrogenów i progesteronu przez ciałko żółte. Niezmetabolizowany hormon jest usuwany przez ciężarną kobietę razem z moczem. HCG , które znalazło zastosowanie w medycynie jest otrzymywane na większą skalę właśnie z moczu ciężarnych kobiet . W drodze przemiany technologicznej otrzymuje się biały proszek , który jest pakowany w fiolki i łącznie z rozpuszczalnikiem sprzedawany jako gotowy produkt . HCG jest przepisywane przez lekarzy , do podawania w formie zastrzyków domięśniowych. Krystaliczny proszek powinien być przechowywany w lodówce tzn. w temp. ok. 5 stopni C Różnica między HCG , a estrowymi formami testosteronu do podawania domięśniowego polega na różnicy podłoża , w którym jest rozpuszczona substancja czynna. W przypadku estrów testosteronu jest to podłoże olejowe - dlatego do wstrzyknięć domięśniowych stosowana jest grubsza igła ( najczęściej 8 lub 9 ) podczas gdy HCG jest na podłożu wodnym , więc do wstrzyknięcia domięśniowego wystarczy igła 4 lub 5 przez co zastrzyk jest zdecydowanie mniej bolesny. HCG stosowane jest w medycynie szczególnie u kobiet , które mają problemy z zajściem w ciążę. Gonadotropina indukuje owulację w przypadku niepłodności związanej z jej brakiem lub w przypadku zaburzeń dojrzewania pęcherzyków. Stosowana również w niedomodze ciałka żółtego u ciężarnych . W poronieniach nawykowych , w opóźnionym dojrzewaniu u kobiet , w zaburzeniach miesiączkowania i w impotencji. Ponieważ biologiczna aktywność HCG przypomina działanie LH- hormonu naturalnie wytwarzanego przez przysadkę mózgową HCG znalazło zastosowanie w leczeniu także u mężczyzn. Stosowane jest m.in. w leczeniu niepłodności i w opóźnionym dojrzewaniu u chłopców. W przypadku cryptorchismu tzn. niezstąpienia jądra stosowana przed leczeniem operacyjnym lub jako jedyna metoda w leczeniu tej choroby. U mężczyzn stosowana w hipogonadyzmie hipogonadotropowym , w zaburzeniach popędu seksualnego u mężczyzn. Dawkowanie jest bardzo zróżnicowane zależnie od wieku pacjenta , wagi ciała, ew. czynników obciążających , płci ,współistniejących chorób , przyjmowania innych leków - szczególnie preparatów hormonalnych, średnio od 500 j.m. do 5000 j.m. tygodniowo. Należy pamiętać , że odstępy czasu między kolejnymi podaniami są także osobniczo zróżnicowane. Jak to już zostało wspomniane HCG posiada działanie zbliżone do działania LH , a także w niewielkim stopniu działanie FSH . Dla kulturystów szczególnie atrakcyjna jest ta pierwsza z wymienionych właściwości . HCG tak jak naturalny LH powoduje wyrzut testosteronu przez komórki Leydiga w jądrach. Ma to szczególnie znaczenie pod koniec cyklu z użyciem sterydów anabolicznych wtedy gdy wytwarzanie własnego testosteronu jest zahamowane. HCG podane zdrowemu mężczyźnie , który nie stosował sterydów anabolicznych powoduje wyrzut testosteronu przez jądra już w ok. 1 godzinę po podaniu , a podniesiony poziom testosteronu we krwi może utrzymywać się przez 3-4 dni. HCG najczęściej stosowany jest przez kulturystów po zakończeniu cyklu przyjmowany w iniekcjach domięśniowych jeden raz na ok. 4 dni . Czasami jest również przyjmowany w środku cyklu aby pobudzić komórki jąder , zapobiegając ich atrofii ( zanikowi ) , a przy okazji stymulując wytwarzanie testosteronu . Aby zapobiec atrofii jąder w środku cyklu wystarczy stosowanie 2000 j.m. tygodniowo. Po zakończeniu cyklu w celu utrzymania podwyższonego stężenia testosteronu we krwi kulturyści stosują od 4000 j.m. do 8000 j.m. HCG tygodniowo w 2 dawkach podzielonych przez okres 2-4 tygodni lub do rozpoczęcia następnego cyklu nie przekraczając jednak okresu 4 tygodni. Samo stosowanie HCG nie wystarczy do przywrócenia równowagi w zaburzonym układzie podwzgórze - przysadka - jądra. HCG pobudza tylko jądra natomiast podwzgórze i przysadka są nadal zablokowane. Dlatego kulturyści łącznie z HCG często stosują cytrynian clomifenu , który pobudza podwzgórze do wytwarzania LH ( np .1 tabletka dziennie przez 2 tygodnie) . Równie często łącznie z HCG i clomifenem może być stosowany clenbuterol , który przedłuża fazę anaboliczną po skończonym cyklu sterydowym. HCG posiada podobne działania uboczne jak sterydy anaboliczne tzn. może powodować ginekomastię, obrzęki , trądzik , odkładanie tkanki tłuszczowej. Cena czarnorynkowa 1 ampułki HCG 2000 j.m. od 10 - 20 zł.

Cytrynian clomifenu jest związkiem chemicznym oddziaływującym bezpośrednio na podwzgórze. Działa w mechanizmie sprzężenia zwrotnego na oś podwzgórzeprzysadka - jądra ( lub u kobiet jajniki ).Działa na „najwyżej" położony element w tej piramidzie tzn. na podwzgórze , powodując zwiększone wydzielanie czynników uwalniających hormony gonadotropowe. W jednym zdaniu powoduje wzrost wydzielania LH i FSH . A jak podają różne źródła przede wszystkim tego pierwszego. Przypomnę , że LH ( wydzielany przez przysadkę ) powoduje u mężczyzn na zasadzie dodatniego sprzężenia zwrotnego wyrzut testosteronu z jąder do osocza krwi. FSH jest odpowiedzialny za powstawanie komórek rozrodczych męskich .. Oba te działania są interesujące dla kulturystów szczególnie tych po cyklu sterydowym . Zastosowanie większości sterydów anabolicznych powoduje na zasadzie ujemnego sprzężenia zwrotnego zahamowanie wydzielania LH i FSH przez przysadkę mózgową. Brak LH we krwi powoduje to , że nie jest wydzielany przez jądra testosteron. Po skończeniu cyklu z użyciem sterydów anabolicznych , szczególnie tych o najsilniejszych własnościach androgennych np: estry testosteronu, metandienon , ich poziom we krwi z dnia na dzień spada , jądra są nadal „zablokowane " tzn. nie produkują jeszcze testosteronu . Clomifen jest właśnie takim środkiem stosowanym przez kulturystów w celu pobudzenia poprzez LH jąder do podjęcia na nowo wydzielania testosteronu. Zwykle jest stosowany w różnych kombinacjach łącznie z HCG tzn choriongonadotropiną. HCG jest hormonem tropowym oddziaływującym bezpośrednio stymulująco na komórki Leydiga w jądrach , które są odpowiedzialne za produkcję testosteronu , a podczas cyklu anabolicznego były zablokowane. A teraz krótko o zastosowaniu clomifenu w medycynie. Lek ten najczęściej jest zapisywany przez lekarzy kobietom , które mają problemy z zajściem w ciążę: stosowany w bezpłodności spowodowanej brakiem owulacji, we wtórnym braku miesiączki, mlekotoku . U mężczyzn czasami znajduje zasyosowanie w leczeniu oligospermii ( podaje się wtedy 50 mg leku dziennie przez okres ok. 1 miesiąca ). W czasie przyjmowania leku mogą wystąpić działania uboczne w postaci zaburzeń widzenia , alergicznych zapaleń skóry , zaburzenia funkcji wątroby. Jak już wspominałem wyżej dla kulturystów atrakcyjne jest działanie na oś podwzgórze-przysadkajądra , a dokladniej bezpośrednio na podwzgórze powodując wzrost wytwarzania hormonu uwalniającego LH , co w dalszym etapie inicjuje , zatrzymane w wyniku zażywania sterydów anabolicznych , wytwarzanie testosteronu. Chciałbym w tym miejscu zwrócić uwagę , że efekty działania cytrynianu clomifenu pojawiają się stosunkowo późno . Do wyrównania poziomów testosteronu i gonadotropin w organizmie dochodzi po ok. 2 tygodniach. Najczęściej kulturyści stosują go w ilości 50-100mg dziennie jednorazowo wieczorem lub w dawce podzielonej rano i wieczorem przez okres 14 dni po zakończeniu cyklu anabolicznego . Często jest przyjmowany łącznie z HCG (substancja w formie zastrzyków domięśniowych działająca w organizmie tak jak naturalny hormon LH) . HCG podane domięśniowo działa już po 2-3 godzinach powodując znaczący wyrzut testosteronu przez jądra jego działanie jednak również utrzymuje się krótko. Optymalne wydaje się po zakończeniu cyklu stosowanie HCG przez okres np. 2 tygodni , a następnie przejście na cytrynian clomifenu również na okres 2 tygodni. Jednak każdy kulturysta stosujący anaboliki ma swój własny schemat stosowania lub nie stosowania clomifenu. Cenną własnością clomifenu , równie często wykorzystywaną przez kulturystów jest jego działanie antyestrogenowe. Clomifen wykazuje bowiem powinowactwo do receptorów estrogenowych . Większość anabolików o silnych własnościach androgennych np: testosteron ulega konwersji do silnych estrogenów , które powodują ginekomastię , odkładanie tłuszczu , zatrzymywanie w organizmie wody i minerałów . Clomifen jako słaby antyestrogen może w znacznym stopniu pomóc w zapobieganiu tym skutkom ubocznym. Cena opakowania zawierającego 10 tabletek na czarnym rynku 30 - 50 zł

Jest jednym z najstarszych, produkowanych nadal doustnych sterydów anabolicznych. Methylotestosteron jest produkowany w wielu krajach na całym świecie w różnych formach ( tabletki , kapsułki), a w Polsce był do niedawna dostępny w formie preparatu pod nazwą Mesteron w tabletkach (lingwetkach do przyjmowania podjęzykowego) po 10 mg . Przyjmowanie podjęzykowe ma na celu szybsze wchłonięcie preparatu . Methylotestosteron przyjęty jednorazowo w ilości 20-40 mg daje wyraźne działanie już po ok. 1 godzinie. Dlatego często przyjmowany jest przez kulturystów , piłkarzy, bokserów oraz przedstawicieli innych sportów walki w celu zwiększenia motywacji do ciężkiego i wyczerpującego treningu , poprawienia samopoczucia oraz w celu zwiększenia agresji. Methylotestosteron nie ma większego zastosowania w kulturystyce. Z powodu silnych działań ubocznych androgennych i właściwości hepatotoksycznych- powoduje znaczny wzrost wartości wskażników wątrobowych (transaminaz). Wiele źródeł podaje , że jako 17 -alfa-metylo pochodna testosteronu przyjmowany przez dłuższy czas i w większych ilościach szczególnie łatwo może powodować toksyczne , polekowe uszkodzenie wątroby pod postacią zmian naczyniowych , Peliosis hepatis, wewnątrzwątrobowej cholestazy, gruczolaka wątroby, a nawet raka wątroby wywodzącego się z hepatocytów, czyli komórek wątrobowych. Hepatotoksyczność idzie w parze z przewagą właściwości androgennych przy stosunkowo słabych - interesujących kulturystów anabolicznych. Z innych działań ubocznych zaznaczona jest retencja wody oraz niektórych soli mineralnych, szczególnie zatrzymywane są jony Na + i Cl - dłużej przyjmowany może prowadzić do nadciśnienia tętniczego , a przekształcany do dihydrotestosteronu ( DHT ) do wypadania włosów i do zmian zapalnych skóry . Łatwa konwersja do estrogenów do ginekomastii., a przewaga działań androgennych do wirylizacji u kobiet. Niekorzystna w przypadku metylotestosteronu jest również jego wykrywalność w moczu przez 3-4 tygodni po zaprzestaniu jego przyjmowania. Ma to szczególne implikacje dla zawodników biorących udział w zawodach, na których przeprowadzane są testy antydopingowe . Jedną z niewielu zalet metylotestosteronu jest to , że może dawać niewielki wzrost siły i to, że jest chyba najtańszym sterydem anabolicznym. Kiedyś gdy nie potrafiono jeszcze syntetyzować innych pochodnych testosteronu był wykorzystywany przez lekarzy m.in. w leczeniu impotencji spowodowanej niedoborem własnego testosteronu w organizmie , a także w pierwotnych i wtórnych zespołach hipogonadyzmu. Preparat metylotestosteronu został niedawno wycofany z polskich aptek . Jego cena wynosiła około 3 złote za opakowanie 20 tabletek.

Oxymetholon uważany jest za najsilniejszy doustny steryd anaboliczno-androgenny. Znany wśród kulturystów ze swego ogromnego potencjału anabolicznego i równie silnych działań ubocznych. Zbliżony swoją budową do testosteronu , produkowany od 1960 i sprzedawany w formie tabletek po 50 mg. W medycynie pomimo działań ubocznych bywa stosowany do dziś. Wskazania do stosowania oxymetholonu są podobne jak w przypadku innych pochodnych testosteronu. Chciałbym w tym miejscu zwrócić uwagę na jedno z zastosowań medycznych oxymetholonu. Jest on jedynym doustnym sterydem anabolicznym stosowanym w leczeniu anemii. Anemia możę być spowodowana różnymi przyczynami: AIDS, rak, przewlekłe choroby nerek, anemia aplastyczna. Oxymetholon bezpośrednio stymuluje wytwarzanie w nerkach erytropoetyny, która jest odpowiedzialna za powstawanie czerwonych krwinek w szpiku. Anadrol- jedna z form oxymetholonu w 1991 roku został wycofany z rynku. Przyczyną było nadużywanie tego środka w celach poza medycznych. Obecnie oxymetholon jest dostępny na amerykańskim rynku , ale znajduje się w spisie leków którymi obrót podlega kontroli , a lekarz wypisujący ten lek w innych celach niż lecznicze może stracić prawo wykonywania zawodu. Powikłaniami stosowania oxymetholonu mogą być peliosis hepatis , rak wywodzący się z hepatocytów , zaburzenia stosunku HDL do LDL w surowicy krwi z czym wiąże się większa skłonność do powstawania miażdżycy tętnic, a także dyselektrolitemia. Zaburzenia w proporcji stężenia jonów K+, Na +, Ca 2+ Mg 2+ mogą prowadzić przy jednoczesnym stosowaniu innych farmaceutyków np. diuretyków do groźnych dla życia zaburzeń rytmu serca. Przeciwskazaniem do stosowania oxymetholonu są rak prostaty , rak sutka u kobiet i mężczyzn, hiperkalcemia, choroby nerek, nadciśnienie tętnicze, choroby degeneracyjne i zapalne wątroby. Działaniami ubocznymi w czasie stosowania oxymetholonu mogą być nudności, wymioty, osłabienie, uderzenia gorąca do głowy, biegunka. Aby zwiększyć wchłanianie i dystrybucję oxymetholonu w organizmie powinen być przyjmowany łącznie z posiłkami. Rozsądne i często praktykowane przez kulturystów jest przyjmowanie go 3 razy dziennie , przy czym nie ma sensu stosowanie oxymetholonu w gigantycznych dawkach jak to się dzieje często w przypadku innych doustnych sterydów anabolicznych. Po pierwsze ze względu na działania uboczne, po drugie wysoką cenę preparatów , po trzecie gdyż jest to nie potrzebne , oxymetholon daje rewelacyjne efekty już w ilości 3 tabletek dziennie. Oxymetholon jak już wspominałem uważany jest za najsilniejszy steryd „masy mięsniowej”. Stosowany sam , bez łączenia z innymi anabolikami, może dawać przyrost masy rzędu 10 kg w ciągu 3 tygodni stosowania. Nie zaleca się stosowania go w cyklu dłuższym niż przez 4 tygodnie , gdyż średnio po tym okresie stosowania nie będzie już powodował istotnego wzrostu mięśniowej masy ciała. Zwykle po 4-6 tygodniach stosowania kulturyści zmieniają przyjmowany steryd , aby nadal aby nadal obserwować progres w postaci przyrostu masy. Często jest to doustny dianabol, stanozolol, deca-durabolin , clenbuterol. Masa mięśniowa zrobiona błyskawicznie na oxymetholonie równie szybko znika po jego odstawieniu. Często konieczne bywa pod koniec cyklu stosowanie antyestrogenów w związku z tym , że steryd ten szczególnie łatwo do nich konwertuje. Ale także łatwo aromatyzuje do dihydrotestosteronu (DHT) , co może nasilać łysienie u osób , które mają do niego skłonność. Oxymetholon skutecznie blokuje podwzgórze i przysadkę, stąd kolejny problem , na który należy zwrócić uwagę , w celu odblokowania jąder, by mogły produkować własny testosteron kulturyści stosują clomifen i HCG. Jeżeli chodzi o łączenie oxymetholonu z innymi sterydami anabolicznymi to najbardziej popularne są połączenia z estrami testosteronu , nandrolonem. , Winstrolem. Stosowany z testosteronem daje szczególnie silnie wyrażone działania uboczne , a szybko osiągnięta masa ciała prowadzi do bólów kręgosłupa lędźwiowego , bóli stawów, bolesnych skurczów mięśni, nadciśnienia tętniczego. Jak wszystkie doustne sterydy anaboliczne oxymetholone jest alkilowany w pozycji 17- alfa .Wiąże się z tym jego wysoka hepatotoksyczność. Jeżeli któryś z kulturystów mówi o posterydowych uszkodzeniach wątroby to może to być z całą pewnością kojarzone z oxymetholonem.

Oxandrolon jest 17- alfa alkilowanym doustnym sterydem anabolicznym , najprawdopodobniej o najsilniejszych własnościach anabolicznych ze wszystkich znanych do dnia dzisjejszego sterydów , przy jednocześnie tylko bardzo słabo wyrażonych własnościach androgennych. Oxandrolon najczęściej dostępny jest w postaci tabletek po 2,5 mg sprzedawany w butelkach po 100 tabletek. Przyjmuje się , że efektywna dawka powodująca przyrost czystej , pozbawionej tłuszczu masy mięśniowej to ok. 15-25 mg dziennie ( 7-10 tabletek) dla mężczyzn i 3 tabletki dla kobiet. Cena leku dostępnego w aptekach Europy Zachodniej wynosi ok. 30 $ za 100 tabletek. cena czarnorynkowa to ok. 3 US $ za 1 tabletkę. Pragnę w tym miejscu zaznaczyć , że cena wytwarzania oxandrolonu jest bardzo niska , natomiast firmy farmaceutyczne posiadające koncesje na wytwarzanie i sprzedaż oxandrolonu wywindowały jego cenę sprzedaży do ekstremalnych granic. Oxandrolon jest sterydem anabolicznym o ciekawych właściwościach farmakologicznych. Pod względem struktury chemicznej jest podobny do metylotestosteronu. Produkowany od wczesnych lat 60-tych , w 1989 roku został wycofany z rynku w USA. Powodem wycofania tego leku miało być nadużywanie go przez lekarzy , którzy przepisywali go w celach poza medycznych. W szczególności kulturystom pragnącym zwiększyć swoją wagę ciała. Sprzedaż preparatu oxandrolonu przynosiła firmie farmaceutycznej , która go produkowała olbrzymie zyski. Zastanawiające jest to , że kilka lat później pozwolenie na sprzedaż tego leku na rynku amerykańskim dostała inna firma farmaceutyczna. Cena 1 tabletki 2,5 mg amerykańskiego preparatu oxandrolonu jest ok. 3,5 US $. Na szczęście preparat produkowany przez europejskie firmy farmaceutyczne jest dużo tańszy. W medycynie oxandrolon znalazł zastosowanie przede wszystkim w leczeniu zespołu utraty beztłuszczowej masy ciała u chorych na AIDS , a także u chorych po ciężkich urazach , którzy przeszli wyczerpującą fazę kataboliczną i są na etapie odbudowy straconej masy ciała , także u chorych po oparzeniach , po ciężkich zabiegach chirurgicznych , po lub w trakcie przewlekłych lub ostrych chorób zakaźnych, które łączą się z ujemnym bilansem azotowym, u chorych po chemioterapii i po leczeniu kortykosterydami. Wykazano , że stosowany łącznie z hormonem wzrostu u karłowatych dzieci , działa synergistycznie , zmniejszając tym samym ilości koniecznego GH . Daje to duże oszczędności finansowe , bowiem roczna kuracja GH w karłowatości przysadkowej kosztuje ok.50 tys. PLN. Warto także wspomnieć , że oxandrolon jako związek nietoksyczny nawet w dużych dawkach terapeutycznych ,stosowany nawet przez długi okres czasu, jest wykorzystywany do leczenia chorych z poalkoholowym uszkodzeniem wątroby , a także w marskości wątroby. Wydaje się , że forma leku dostępna na rynku 2,5 mg w 1 tabletce jest zbyt mała bowiem dawki lecznicze są rzędu nawet 15-20 mg dziennie. Podobno jest testowana forma leku po 10 i 20 mg w 1 tabletce. Powinna być ona wprowadzona na rynek obok postaci 2,5 mg. W różnych opracowaniach dotyczących oxandrolonu pojawia się opinia , że sam oxandrolon pomimo swych bardzo silnych właściwości anabolicznych nie jest sterydem masy mięśniowej. Powoduje za to rewelacyjny przyrost siły , ma to duże znaczenie dla przedstawicieli tych sportów , w których zawodnik nie może pozwolić sobie na zwiększenie wagi ciała , a zależy mu na przyroście siły np. sporty walki , podnoszenie ciężarów. Mechanizm prowadzący do wzrostu siły podobny jest do mechanizmu działania fosforanu kreatyny. Oxandrolon powoduje wzrost stężenia kreatyny wewnątrz komórek mięśni poprzecznie prążkowanych. W kulturystyce w celu osiągnięcia znacznego przyrostu masy mięśniowej jest przyjmowany jednocześnie z anabolikami o silniej wyrażonych właściwościach androgennych : estry testosteronu , dianabol , oxymetholon. Poniżej przedstawiono jeden z cykli z użyciem oxandrolonu , dający duży przyrost siły z jednoczesnym przyrostem masy mięśniowej pozbawionej tłuszczu. Stosowanie HCG, Clostilbegytu i antyestrogenów jest niepotrzebne gdyż Deca jest również pozbawiony działań androgennych. Układ podwzgórze - przysadka mózgowa - jądra nie zostaje zablokowany , a endogenny testosteron jest nadal wytwarzany. Oxandrolon jest bardzo cenionym środkiem przez kulturystów, świadczy o tym również pośrednio cena czarnorynkowa 8-10 PLN za 2,5 mg tabletkę a to , z kilku powodów. Po pierwsze oxandrolon nie aromatyzuje nawet gdy przyjmowany jest w bardzo dużych dawkach przekraczających dawki terapeutyczne , ma to szczególne znaczenie dla kulturystów , którzy mają duże skłonności do występowania ginekomastii gdy przyjmują sterydy anaboliczne aromatyzujące do estrogenów. Nie daje obrzęków związanych z zatrzymywaniem jonów metali i wody. Stosowany jest przez zawodników , którzy mają podwyższone spoczynkowe ciśnienie krwi. Inną zaletą oxandrolonu jest to , że w przeciwieństwie do innych sterydów anabolicznych jako jeden z niewielu anabolików nie powoduje zablokowania układu podwzgórz-przysadka - jądra . W związku z tym nie dochodzi do przerwania wydzielania endogennego testosteronu i nie zachodzi potrzeba stosowania po skończonym cyklu dodatkowo clomifenu i HCG , leków stymulujących podwzgórze i przysadkę. Kolejną korzyścią ze stosowania oxandrolonu może być to , że jako anabolik nie aromatyzujący nie będzie prowadził do syntezy i magazynowania tłuszczu. Nie jest konieczne więc stosowanie w czasie cyklu środków blokujących receptory estrogenowe.

Na całym świecie produkowany jest cały szereg preparatów opartych na tym związku. Między innymi fenylopropionian nandrolonu , dekanian nandrolonu , heksanian nandrolonu , undekanian nandrolonu , propionian nandrolonu i wiele innych pochodnych. W USA i Europie najbardziej rozpowszechnione są 2 pierwsze pochodne : dekanian nandrolonu w Polsce znany przede wszystkim pod nazwą Deca - Durabolin (produkt firmy Organon) oraz fenylopropionian nandrolonu ( Durabolin firmy Organon ) . Na całym świecie produkowany jest cały szereg preparatów opartych na tym związku. Między innymi fenylopropionian nandrolonu , dekanian nandrolonu , heksanian nandrolonu , undekanian nandrolonu , propionian nandrolonu i wiele innych pochodnych. W USA i Europie najbardziej rozpowszechnione są 2 pierwsze pochodne : dekanian nandrolonu w Polsce znany przede wszystkim pod nazwą Deca - Durabolin (produkt firmy Organon) oraz fenylopropionian nandrolonu ( Durabolin firmy Organon ) . lekiem pozbawionym działań hepatotoksycznych, nawet wtedy gdy jest stosowany w większych dawkach , przez dłuższy okres czasu. Często stosowany przez lekarzy dla utrzymania dodatniego bilansu azotowego i białkowego w przewlekłych chorobach wątroby np. w marskości wątroby. Jest to cenna informacja dla tych kulturystów , którzy w przeszłości mieli problemy z wątrobą np. chorowali na WZW - wstrzepienne zapalenie wątroby . Stosowany również jako lek z wyboru w długotrwałym leczeniu pacjentów wyniszczonych , chorych na AIDS - w celu utrzymania dodatniego bilansu azotowego. W czasie stosowania tego preparatu wskazana jest okresowa kontrola stężenia wapnia i magnezu we krwi ze względu na to , że w czasie stosowania nandrolonu dochodzi także do zatrzymywania tych dwóch minerałów. Po drugie dekanian nandrolonu ma zdecydowanie silniej wyrażone działanie anaboliczne niż androgenne to znaczy posiada wysoki indeks anaboliczny , bliski 10 . Przypomnę że w przypadku domięśniowo stosowanych estrów testosteronu było to działanie pół na pół ( indeks 1 ). Ze słabiej wyrażonymi własnościami androgennymi wiążą się mniejsze działania uboczne w postaci retencji wody w tkance podskórnej oraz ginekomastii , która prawie nigdy nie występuje, nie ma także problemów z podwyższonym ciśnieniem krwi . Aromatyzacja do estrogenów w przypadku nandrolonu prawie nie występuje. Ze względu na swe silne własności anaboliczne przy łagodnych androgennych równie chętnie jak przez mężczyzn jest stosowany przez kobiety. Stosowanie dawek podtrzymujących takich jak w medycynie ok. 50 mg dekanianu tygodniowo lub co dwa , trzy tygodnie , nie przynosi widocznych efektów w postaci gwałtownego przyrostu masy mięśniowej. Przyjmuje się większą rozpiętość stosowany tygodniowo ilości dekanianu nandrolonu w celu osiągnięcia przyrostu masy mięśniowej. Przez kulturystów zwykle jest stosowany w ilości 200-400 mg tygodniowo , dopiero przy tego rzędu dawkach dochodzi do znaczącego przyrostu masy. Dekanian nandrolonu chętnie jest stosowany w jednym cyklu w połączeniu z doustnym metandienonem lub domięśniowo podawanymi estrami testosteronu Powyżej cykl , w którym na początku zastosowano bardzo silny oxymetholon i testosteron , w połowie cyklu przejście na łagodnieiszy i pozbawiony silnych działań ubocznych Metanabol i Deca-Durabolin. Krótko o fenylopropionianie nandrolonu ( Durabolin ). Ze względu na krótszy okres półtrwania jest podawany w postaci injekcji domięśniowych raz na 2-3 dni .Posiada jeszcze słabsze działania uboczne od dekanianu wyrażone zatrzymywaniem wody , odkładaniem tłuszczu, tendencją do wywoływania nadciśnienia tętniczego krwi . Efektywne dawki uznawane przez większość kulturystów to np. 50-75 mg podawane co 3 dni . Fenylopropionian chętnie jest stosowany w jednym cyklu z innymi sterydami anabolicznymi np. takimi jak wymienione wcześniej dla dekanianu. Deca-Durabolin jest jednym z najczęściej poszukiwanych na polskim rynku zachodnim anabolikiem. Ze względu na duży popyt na ten środek, znaczna część ampułek jest porabiana, zawierając zamiast nandrolonu np. estry testosteronu. Na czarnym rynku za 1 ampułkę 50 mg Deca-Durabolinu trzeba zapłacić od 50-60 zł. Niedawno Deca -Durabolin został dopuszczony do obrotu farmaceutycznego w Polsce i dostepny jest w aptekach na receptę. Za 1 ampułkę zawierającą 50 mg trzeba zapłacić około 28 zł.